گروه سنی: بزرگسال نویسنده: رهرو بوداداسه
نوبت چاپ: اول - 1398
شابک:7-05-8277-964-978
مشخصات: 234 صفحه، قطع پالتویی، کاغذ تحریر، جلد شمیز
آموزش سیذارتا گوتمه دربارهی تهیت
شعور آدمى مى گوید هیچکس دوست ندارد پریشان باشد. هرکس به طریقى دوست دارد تهى باشد. برخى مردم تهیّت تنبلى را دوست دارند که مجبور به کار کردن نباشند. همه دوست دارند از سر و صداى بچّه ها که موجب ناراحتى شان مى شود تهى باشند. هرچند اینگونه تهیّتها بیرونى ست؛ تهیّت حقیقى نیست.
تهیّت درونى (سونّیتا) به معناى آن است که به راستى، طبیعى و عادى باشیم، جانى داشته باشیم که از هم پاشیده و مغشوش نیست. هرکه این را تجربه کند، قدر آن را مى داند. اگر تهیّت به درجهى اعلاء خود گسترش یابد، که مطلقاً تهى بودن از «خود» است، نیبانّه مى شود.
جانِ پریشان دقیقاً برعکس است. از هر جهت پریشان است - جسماً، فکراً، و روحاً. کاملاً مغشوش است، و جزئى ترین آرامش یا خرسندى ندارد. در تهیّت، ذمّه، بودا، و جان در ذات بنیادین خود وجود دارد. اهمّیتى ندارد که چندبار فریاد مى زنیم: «به بودا پناه مى برم.» براى جان آشفته وجود ذمّه ممکن نیست. براى کسانى که جانِشان با «من» و «از آنِ من» آشفته است حتّى اگر به سه گوهر پناه ببرند، اصول آیین را فرا بگیرند، خیرات بدهند، و کارهاى شایسته انجام دهند، بوداى راستین، ذمّه، یا انجمن نمى تواند وجود داشته باشد و تمام چیزها تنها یک مراسم بیهوده خواهد بود. بودا، ذمّه و انجمن حقیقى در جان تهى به سر مى برد. هر زمان که جان تهى از «من» و «از آنِ من» باشد، سه گوهر آنجاست. اگر براى لحظه اى تهى است، بودا، ذمّه و انجمن موقتى خواهد بود. اگر تهیّت مطلق است، بودا، ذمّه، انجمن پایدار خواهد بود.